Wzgórze zamkowe – zamek którego nie ma

Na miejscu wzmiankowanego w 1202 roku grodu kasztelańskiego, książęta głogowscy budują zamek, wymieniany w dokumentach w 1310 roku. Przez książąt piastowskich zamek od połowy XIV wieku był oddawany w dzierżawę miejscowym możnowładcom. Wielokrotnie przebudowywany i wzmacniany. Na początku XV wieku znacznie przebudowany przez księcia Jana I. Mimo tego został zdobyty i splądrowany przez zbrojne oddziały husytów. Po odzyskaniu zamku, jego odbudowie, Jan I Żagański więzi w nim swoją żonę Scholastykę, która będzie przebywać na zamku do swojej śmierci w 1461 roku. W 1602 roku zamek traci funkcje obronne i zostaje przebudowany prawdopodobnie na pałac w stylu późnego renesansu. Kolejna przebudowa ma miejsce w roku 1794 za czasów rodziny von Plöss, którzy zburzyli stary zamek i na jego miejscu postawili nową siedzibę z zachowaniem podpiwniczonej wieży. W latach 1796-98 przebudowa i rozbudowa starego założenia, w którym ostatecznie zatarte zostały cechy zamku. Kolejna przebudowa zamku nastąpiła prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku, kiedy jedno ze skrzydeł otrzymuje cechy neogotyku angielskiego.  Pałac spalony i zburzony w 1945 roku. Pozostałością założenia jest brama wjazdowa oraz resztki parku.

źródło: https://zamkilubuskie.pl/nowogrod-bobrzanskinaumburg-abober/